ลำกลอน ขับขานเพื่อสอนเด็กๆ ให้หัดร้องหัดรำ

ท่วงทำนองแห่งหมอลำ พาหัวใจน้อยๆ ให้ล่องลอย ในความเป็นชาติพันธุ์ รากเหง้าอันเก่าแก่แห่งความเป็นอีสาน

เจ้านี่ละแม่นแล่นแค่น
ผักแว่นนี่หละแม่นเคียขำ
ซ่างบ่ไปเกิดก้ำ

ขอนแก่นค้ำบ่อนน้อง (อ้าย) เนาอยู่
ซ่างมาเกิด ลับหลอน
ซ่างมานอน ลับลี้

ซ่างมาเกิดน้อละเจ้าอยู่พี้
ตาน้องซ่องบ่เห็น
นั่งล่ะหนา นวล นวล น่าง…

ลำกลอนของแม่ครูวันดี หรือหมอลำอุดมศิลป์ ศิลปินมรดกอีสาน ขับขานเพื่อสอนให้เด็ก ๆ ป.4 ของเราได้หัดร้อง หัดรำ ท่วงทำนองแห่งหมอลำพาหัวใจน้อย ๆ ให้ล่องลอยไปในความเป็นชาติพันธุ์ รากเหง้าเก่าแก่แห่งความเป็นอีสานที่นับเนื่องสู่ปัจจุบัน

การมีรากที่มั่นคง เข้มแข็ง จะพาให้เด็กของเราได้ตระหนักในตนเอง รู้ที่มา และเมื่อถึงเวลาก็พร้อมจะโบยบินไปในโลกกว้าง อย่างมีทิศ มีเป้าหมาย ไม่ร่วงหล่น หรือลอยคว้างอย่างไร้ทรง